پروانه های زیبا پرنیان و پانیا

جشن تولد بهانه های زندگیم... ریشه های وجودم... عروسک های نازنینم و دخترکان بی همتایم  پرنیان و پانیا امسال در دومین سالروز خود در تاریخ 19 اسفند 1393 و در آستانه بهار زیبای طبیعت ساعت 7 شب برگزار شد. تولدی با تم پرنسس و به رنگ صورتی با حضور دو پرنسس صورتی و عاشق یکدیگر....        جشن تولد بهانه های زندگیم... ریشه های وجودم... عروسک های نازنینم و دخترکان بی همتایم  پرنیان و پانیا امسال در دومین سالروز خود در تاریخ 19 اسفند 1393 و در آستانه بهار زیبای طبیعت ساعت 7 شب برگزار شد. تولدی با تم پرنسس و به رنگ صورتی با حضور دو پرنسس صورتی و عاشق یکدیگر....    ...

دختران بی تکرارم عروسک های قشنگم دو ساله شدند. همیشه از گفته های بزرگترها در خاطرم هست که دو سالگی را سن از آب و گل درآمدن یک کودک در نظر میگیرند و من مادر امیدوارم زین پس روزهای بزرگی و بالندگی دلبرکانم را با اندکی بلوغ فکری و رفتاری بیشتر از پیش تجربه کنم. روزهایی که با استقلال بیشتر و وابستگی کمتر و البته احتیاط بیشتر و تعاملات بالاتر همراه باشد. استقلال در نیازهای روزانه که همراه باشد با استقلال در خوردن غذا و از پوشک گرفتن گام به گام عزیز ترینهایم و ....       این روزها ذوق عجیبی سراسر وجودم را در بر گرفته است و من هر لحظه  آینده را در واپسین روزهای سرد و برفین زمستانی تجسم میکنم. آری اسفند دوست دا...

نبات کوچولوهای خانه مان، دخترکان دلبندم، یک زمستان دیگر را هم به تماشا نشستند. زمستانی که چیز زیادی جز سرما برای تماشا نداشت. زمستانی که از نیمه هم گذشت و به قول آدم بزرگها چله های کوچک و بزرگش هم بدون برف و سپیدی آمدند و رفتند و آرزوی خوردن یک فنجان قهوه داغ و تماشای بارش مروارید های پشمکی که از آسمان زیبای خداوند بر زمین می نشینند و هیاهوی ساختن آدم برفی های دماغ هویجی و پرتاب گلوله های برف نشان با دستکش های کودکی را برایمان باقی گذاشتند. و به قول بزرگی این زمستان به جای برف، سرما پارو کردیم. و کماکان گلهای همیشه بهارم در حسرت دیدن آنچه نامش برف است و در دست آب میشود و پهن کردن بساط بی آلایش کودکی در دامان سپید برف.... و من خسته از ز...